เช้าตรู่วันที่ 15 ต.ค.
สนามบินดอนเมืองคนเยอะมาก เทียบอัตราส่วนกับเจ้าหน้าที่แล้ว 20 : 1 ยืนต่อแถวกันเพลิดเพลิน ถ่ายรูปอัพสเตตัส งุงิ ครุคริ โดนเด้งให้ไปต่อแถวใหม่ ปัดโธ่…
เข้ามาได้ก็ลัลลา โฉบเคาท์เตอร์ Duty Free แวะกินข้าว รอขึ้นเครื่องและพบว่า พี่ฮูกหาย เจอกันครั้งสุดท้ายที่ Subway (แป้งอุตส่าห์ซื้อให้ แง้…)
เครื่องถึงคุนหมิง จังหวะรอกระเป๋าเดินทาง ให้แวะชื่นชมห้องน้ำสนามบินเพิ่มขวัญกำลังใจ คือมันจะไม่เจอห้องน้ำสาธารณะที่ดีกว่านี้แล้วล่ะ ฮ่ะ ๆ ๆ
ปัญหาแรกของเราคือ คุยกับเจ้าหน้าที่ไม่รู้เรื่องจ้า แชงกรีลาก็แล้ว จงเตี้ยนก็แล้ว เขาก็ส่ายหัวงึกงักไม่เข้าใจ จนพี่ตู่พูดขึ้นมาว่า เซียง-เก๋อ-หลี่-ลา โอเยยย ล้อหมุน
รถบัสสนามบินปล่อยเราแถวขนส่ง ซื้อตั๋วรถบัสเสร็จก็หาไรกิน คืนนี้เรานอนบนรถบัสจ้ะ
อาหารมื้อแรกก็แถวขนส่ง อยากกินไรก็สั่งก็ประมาณอาหารตามสั่งบ้านเรา มีแผนกต้อนรับแต่งตัวเป็นเจ้าพ่อฮ่องกงคอยกวักลูกค้า อาหารโอเคแต่มันมาก ผลิตน้ำมันประกอบอาหารได้เองสินะ
เดินเล่นแถวขนส่งซึ่งไม่มีไรเลย ดีหน่อยเจอ free wifi ของโรงพยาบาล จีนบล๊อกทุกโซเชียลที่เราติดกันงอมแงม Facebook Instagram แต่ก็มีวิธีที่ทำให้เล่นได้อยู่ Google โลด
ก่อนขึ้นรถพอมีเวลา กินมาม่าอีกซักถ้วย ตัว-เซา-เฉียน (ราคาเท่าไร) อี เอ้อร์ ซาน ซื่อ อู่ ลิ่ว ชี ปา จิ่ว สื๋อ (1 – 10) ท่องให้แม่นท้องอิ่มแน่นอน
ล้างหน้า แปรงฟัน เข้าห้องน้ำ ห้องน้ำขนส่งโอเคนะ มีประตูปิด ชักโครกไม่มีจะเป็นรางยาวเชื่อมกันทุกห้อง ถ้าข้างห้องอึเราจะสัมผัสได้ ส่วนดีงามตรงฉีดน้ำล้างรางเป็นระยะ เคล็ดลับในการเลือกห้องคือเดินเข้าไปในสุดยิ่งดี ห้องที่เดินใกล้คนใช้เยอะค่อนข้างสกปรก
เอาล่ะ ขึ้นรถบัสนอนแบบเตียงสองชั้น ในหัวนี่มโนแบบรถเมล์อัศวินราตรีของแฮรี่พอตเตอร์ และแล้วความจริงก็ปรากฎ ทาดาาาาา
มันเยี่ยมไปเล้ยยย อะไรจะดูอบอุ่นได้ขนาดนี้
แถวหลังสุดเป็นชายล้วน 6 คน ถอดรองเท้าปั๊บ ฮืออออออ ขอยาดมโหน่ยยยยย (ขอขอบคุณพี่กิ๊กสำหรับยาดม กราบ)
รถบัสแวะจอดให้เข้าห้องน้ำเป็นระยะ ห้องน้ำยังมีประตูอยู่ อะฮิ อะฮิ
ป.ล. ปิดท้ายบล๊อกนี้ด้วยคำพูดของพี่แบงค์ที่ว่า “คอยดูกระเป๋าด้วย เดี๋ยวมีคนหยิบผิดไป”